zondag 14 oktober 2007

Wafra en feest




Bij tijds opgestaan om met Vera naar ballet te gaan. We stonden daar voor niets met tien andere ouders. De juf had toch besloten om met Eid geen les te geven...
Toen op stap met de fam. Roovers richting Wafra. Wafra is de plaats met boerderijen waar onze groenten vandaan zouden komen. Eerst moesten we nog wel een half uur door de woestijn rijden. Zo'n eerste keer is dat best wel leuk ondanks dat het eigenlijk niets meer is dan een grote zandbak met een lange saaie weg. Af en toe een kudde kamelen maakt het dan wel "echt". De boerderijen hier zijn totaal anders dan die van ons. Achter een haag van hoge bomen zie je groenten staan, een paar dieren en veel kassen met grote ventilatoren, maar dit is dan ook wel midden in de woestijn. Bij toeval kwamen we op een agrarische markt terecht. Veel mooi fruit en groenten lagen daar maar ook planten waren te koop. De dieren die daar in kleine hokjes te koop stonden gaven Ivo een vervelend gevoel. De planten die Dick met ze kocht vonden ze leuker. Vera heeft een echte Aleo Vera gekocht. De bananen die Tom kocht waren echt heel lekker. De kinderen hebben ook nog een ritje gemaakt op een paard. . Overigens deden vele families dit en dus niet alleen ons westerlingen. The locals stopten in een airconditioned auto´s vlak bij die paarden om zo te kunnen overstappen voor zo´n stom ritje.
Op de terugweg nog even een barbeque gekocht voor onze picknick van de volgende dag. En eerlijk waar midden in die grote supermarkt waar ik mijn dagelijkse boodschappen doe stonden hibachi barbeques van de Hema, in originele verpakking. Helaas konden we nergens houtskool vinden dus we hebben ook nog een kant-en-klare moeten kopen.
Later op de dag hebben we ons gemengd tussen de Koeweiti's op een echt Eid feest in een voetbalstadion. We waren daar op uitnodiging van Equate. Op zo'n feest heb je springkussens, grote schommels, Disneypoppen dansend op Arabische muziek, natuurlijk veel (lekker) eten, kraampjes, schminken, zwaarddansen en Henna tatouages. Onze meiden zijn nu dus getatoueerd op hun handen. Hoe lang dat zit weten we niet, maar dat ontdekken we wel. Eén douchebeurt heeft het al overleefd.