Aangezien we er iets leuks van moesten maken zonder papa hadden we ons opgegeven voor de boottocht van Dow. De boot bracht ons naar het Failaka eiland. Een soort van vakantie eiland met daarom heen gebombadeerde huizen uit de Golfoorlog. De kinderen hebben zich uitstekend vermaakt rond het zwembad en op een kameel. Jawel, de kinderen hebben durven rijden op een kameel. Ik vond het te hoog.
Tom bood mij aan mee te doen met de bustour terwijl hij bij zijn en mijn kinderen bleef in het zwembad. Leuk aanbod maar toen wist ik nog niet wat me te wachten stond.
Als haringen in een ton zaten we in een gammele bus met slechte remmen. De tour leidden ons langs nog meer vernielde huizen, maar omdat er geen microfoon in de bus was is me nog steeds niet duidelijk geworden wat ik heb gezien. Echt bijzonder was tijdens de tour het net geboren kameeltje dat voor het eerst melk ging drinken bij zijn moeder (zie foto).We hebben wel plezier gehad in het busje want om onverklaarbare redenen reed de bus twee keer de route en daar werden we er erg melig van. Lastig zo'n niet Engels sprekende chauffeur. Gelukkig maakte de aangeboden lunch veel goed.
Teruggekomen in Kuwait City bleek dat we allemaal erg moe en voldaan waren. Toen de kinderen op bed lagen en ik net nog niet in slaap viel op de bank opende ik nog even de emails. Wat was ik verrast door de vele lieve emails die ik ontvangen mag om mij een hart onder de riem te steken. Bedankt daarvoor, maar de drukte heeft er voor gezorgd dat ik nog niet kon reageren. Vandaag moesten de kinderen naar ballet en voetbal. Het schema schreef voor dat Ivo mee ging met Tom en de jongens, en dat ik met de meiden naar ballet ging. Toevallig mochten Tessa en ik een kijkje nemen bij de balletles. Nu weet ik pas dat Vera zeer gedisciplineerd echt klassiek ballet krijgt. Ruimte voor eigen inbreng en plezier is er weinig. Maar goed Vera vindt het leuk en Tessa was er stil van.
Na de koffie was het huiswerk maken, eierkoeken bakken voor Ivo's tractatie morgen, uniformen strijken en straks nog eten koken. Ivo is blij met zijn tractatie (zie foto) ondanks dat het waarschijnlijk in het niet valt bij de grote, prachtige gekochte tracties van de Koeweitse kinderen. En die rode roos is voor de juf want dat heeft ze inmiddels wel verdiend. Was ik net klaar met bakken stond de roomservice met een tractatie van het huis voor de deur: een poepoenencake. Hadden ze vast over van het Halloweenfeestje hier in het huis. Het gaf veel overlast met zich mee maar daar hebben wij dus niets van gemerkt want wij lagen allemaal lekker te slapen en wij hebben nu een lekker toetje.De weegschaal begint langzaam de verkeerde kant op te lopen dus binnenkort ga ik maar op dieet.
